„Prožimajući, pre svega, arhitekturu i ilustraciju, a onda i skulpturu i slikarstvo, Irena Gajić utvrđuje svoj izraz preispitujući različita nasleđa umetničkih praksi 20. veka. Kao veliki poštovalac metafizičkog slikarstva Đorđa de Kirika i italijanskog arhitektonskog pokreta La Tendenza, oslanjajući se na svoju veštinu i ljubav prema aksonometriji, umetnica produbljuje poetiku svog likovnog jezika oprezno se krećući od sveta papirne arhitekture ka apstrakciji. Koristeći drage arhitektonske elemente kao motive i alate, ona stvara jedan novi, autentičan i u svojoj protivrečnosti izrazito savremen izraz.

Transponujući svoje crteže na veliki format, Irena nanosi boju stvarajući potpuno plošne površine oivičene gotovo isključivo pravim linijama sa izuzetkom lukova koji se opsesivno ponavljaju. Arkade predstavljaju reference na njene umetničke uzore i nastavljaju kontinuitet koji seže do antike dajući ovim radovima iskonski, svevremeni ton. Lišavajući platna senčenja, nijansi, reljefa i mešanja boja, Gajić uspostavlja svet intenzivnog kolorita i bavi se organizacijom unutrašnjih nereda. Njene apstraktne kompozicije smeštene u potpuno zatvorene ili samo delimično otvorene enterijere simbolično predstavljaju estetične ostave duha, odnosno, specifična unutrašnja stanja.“

Vladan Maksimović